آن عزیز اسیر کربلا-که جهان چه صبری آورد درآ ن واقعه وبا فرونپاشید نش  فرمان برداری اش را از خداوند اثبات کرد.

در سخنرانی های دوره اسارت خاندان نبوت فرمودند:

ای مردم من فرزند کعبه ومنی و فرزندزمزم و صفا هستم من فرزند حسینم که درکربلا کشته شد من فرزند کسی هستم که به خون خود غوطه ور شد.......

 وآن لعین حقیر فرمان اذان داد:الله اکبر

.امام فرمودند:او بزرگتر از هر چیزی است که ازاومی ترسم .

....اشهدان محمد رسول الله

امام پرسیدند:ای یزیداین رسول جد من است یا تو!

....وتاریخ بزرگترین گواه است برتاثیر خطابه ها در این سفر چه برمردم خفته آن دوره چه برحاکم ظالم آنها زیرا یزید قصد قتل امام سجاد را داشت ولی مجبور شدآن گرامی واهل بیت ایشان رابا احترام به مدینه بر گرداند.

وایشان درمدینه به روشن گریهایشان ادامه دادنداز جمله این که به تربیت شاگردان آزاده ای هم چون سعیدبن جبیر پرداختند

که او نیز همچون سرور شهیدان زیر بار ظلم نرفت وعاشقانه به لقاء معشوق پیوست

........وآن فاسد فاجرچه کم تحمل وکم ظرفیت است .وقتی می بیند انبوه حجاج به احترام ولی عصرشان کنار می روند تا ایشان حجر الاسود را استلام نمایند واو از فرط خشم تصمیم برقتل امام می گیرد و مقایسه چه بینشی به انسان میدهد ماه ما درشهادت عزیزترین عزیزانش آرامش دارد وشاکر است ولی حقارت دشمنش را ببین

واو در صحیفه سجادیه اش سوز دل سر میدهد .اوغیر معشوق ازلی کسی را شایسته غم دل گفتن نمی داند..........